Μία ομάδα φίλων από την Μεσσηνία αποφάσισε πριν 3 χρόνια να κάνει την ιδέα της πραγματικότητα να ξεκινήσει την παραγωγή των βιλογικών προϊόντων πάνω στο αγαπημένο της φυτό το  φραγκόσυκο .

 Η φραγκοσυκιά είναι κάκτος, παχύφυτος, πολυετής, δενδρόμορφος, πυκνόμορφος, αειθαλής, με βλαστό όρθιο. Στην Ελλάδα απαντάται ημιαυτοφυής και πολλές φορές αυτοφυής. 
Ευδοκιμεί σε θερμούς και ηλιόλουστους τόπους, χωρίς ιδιαίτερη προτίμηση στο έδαφος, αρκεί αυτό να μη είναι υγρό ή να στραγγίζεται καλώς, ήτοι σε βραχώδης, πετρώδεις, αμμώδεις ή ξηρές τοποθεσίες, σε αβαθή εδάφη ή μετρίου βάθους, φτωχά σε οργανική ύλη, οξέα ή ελαφρώς αλκαλικά, σε βουνοπλαγιές και, όπου άλλη καλλιέργεια είναι δύσκολος έως αδύνατος. Στα αργιλώδη και ασβεστώδη εδάφη ευδοκιμεί λιγότερον απ’ όσο στα μεσαίας συστάσεως. Η ανάπτυξή της σε βραχώδη εδάφη επιτυγχάνεται χάριν του ισχυρού συστήματος ριζών το οποίο διαθέτει και σιγά – σιγά προκαλεί διάσπαση και αποσάθρωση αυτών. Το δυνατό ριζικό «οπλικό» σύστημα ίσως είναι μία από τις αιτίες ένεκεν των οποίων η φραγκοσυκιά δείχνει προτίμηση  και σε, πρόποδες λοφίσκων, πετρώδεις εκτάσεις, ή επικλινή εδάφη παρά στους κάμπους. Ένας άλλος λόγος που συνηγορεί σ’ αυτήν την ιδιόρρυθμη προτίμηση, είναι το γεγονός ότι φοβάται την ασφυξία των ριζών η οποία προέρχεται από άφθονα ή στάσιμα νερά.
Είναι φυτό ανθεκτικό στην ξηρασία και προσπαθεί να αποθηκεύει νερό στους ιστούς του όταν  το βρίσκει, για τις δύσκολες ημέρες που συχνά έρχονται. Είναι αξιοσημείωτο πως και την υγρασία αξιοποιεί αφού την απορροφά και την μετατρέπει σε νερό στους ιστούς του.
Προσφορά της φραγκοσυκιάς  είναι τεραστία τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα τα οποία την επιδιώκουν μετά μανίας τόσο τους καλοκαιρινούς όσο και τους χειμερινούς μήνες. Στις ερήμους ιδίως  όπου ευδοκιμεί αποτελεσματικώς, δέχεται εφορμήσεις διψασμένων και πεινασμένων ζώων.
                           

                   
                             ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΟΥ  

Το φραγκόσυκο προέρχεται από το Μεξικό .Στην Ευρώπη ήρθε από Ισπανούς θαλασσοπόρους το 1500 μ.Χ. Στις χώρες της Μεσογείου διαδόθηκε ταχύτατα σε σημείο τέτοιο ώστε να αποτελεί ένα βασικό στοιχείο του μεσογειακού τοπίου.Το φραγκόσυκο σήμερα καλλιεργείται συστηματικά στο Μεξικό ,στην Αλγερία ,στο Μαρόκο ,στις ΗΠΑ,στην Τυνησία,στη Χιλή ,στη Ν .Αφρική ,στο Ισραήλ ,στην Τουρκία,στην Ιταλία κλπ.φρούτα,οι διάφοροι καρποί και τα συστατικά τους βρίσκονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια στο κέντρο του ερευνητικού ενδιαφέροντος αναφορικά με τις λειτουργικές και ευεργητικές του ιδιότητες στην διατροφή ,την υγεία  και στην επιστημή των τροφίμων .Ένα από τα φρούτα που παρόλη  τη γεωγραφική του εξάπλωση  στην λεκάνη της  Μεσογείου από τον 16ο κιόλας ,μόλις τα τελευταία χρόνια είναι γνωστό σε όλους το φραγκόσυκο  με την απαλή γλυκιά γεύση του και το υπέροχο χρώμα .

                          Πολλαπλασιασμός

Πολλαπλασιάζεται δύσκολα με σπέρματα, ευκολότερα όμως με μοσχεύματα, (αγενής γένεσης ή αγενής πολλαπλασιασμός), δηλαδή κομμάτια των φυλλοκλαδίων, που αφήνονται μερικές ημέρες στο ύπαιθρο και κατόπιν φυτεύονται.

Αν είναι χειμώνας, φυτεύομε ένα «φύλλο» (έτσι αποκαλούμεν κατά συγκατάβαση τον βλαστό, ενώ φύλλα είναι τα αγκάθια ) στο χώμα, σε τρόπο ώστε το μισό να είναι μέσα και το μισό έξω. Αυτό θα ριζώσει και θα έχομε ένα νέο φυτό.

Αν είναι καλοκαίρι σε κάποιο σημείο γης που επιλέγομε, πάνω σ' ένα «φύλλο» βάζομε μια πέτρα και το αφήνομε στην επιφάνεια του εδάφους σε οριζόντια θέση. Από το κάτω μέρος του «φύλλου», φύονται, μετά από λίγες ημέρες μικρές ρίζες. Τότε ενδείκνυται να το φυτέψομε στο χώμα, καθέτως, τουλάχιστον μέχρι την μέση και έτσι θα έχομε ένα νέον οργανισμό.

Ακόμα πολλαπλασιάζεται και με σπέρματα αλλά πολύ βραδέως.                                                                         

                                                 

                                              ΒΛΑΣΤΟΙ 

    

Οι βλαστοί (κορμός = το κεντρικό μέρος του φυτού απ’ το οποίο γίνονται οι διακλαδώσεις, αλλά και το γηραιότερο) της φραγκοσυκιάς είναι φυλλοειδώς πεπλατυσμένοι, ενώ στους κάκτους παρατηρούνται διαφοροποιήσεις σε σφαιρικούς ή κυλινδρικούς, στυλοειδείς ή αρθρωτούς, με πολλά φυλλοκλάδια. Έχουν σχήμα ελλειψοειδές, τριγωνικό ή άλλα παρόμοια και χρησιμεύουν ως αποθηκευτικοί χώροι. Περιέχουν μεγάλες ποσότητες νερού για να αντέχουν στις ξηρασίες.Ομοιάζουν δηλαδή με σαρκώδη φύλλα, εξ ου και ο όρος βλαστοπαχύφυτα, αλλά είναι βλαστοί με λειτουργικές ιδιότητες φύλλων, μήκους 20 - 50 εκατοστών, πλάτους 10 - 20 εκατοστών και καλύπτονται από κηρώδες στρώμα. Αρχικώς είναι άκρως ευαίσθητοι, προοδευτικώς όμως αυξάνουν και τελικώς αποκτούν ινώδη (ξυλώδη) υπόσταση, για να καταλήξουν στον σχηματισμό του κορμού. Επίσης έχουν στην επιφάνειά τους πολλές και σκληρές ίνες, τα αγκάθια, κέντρα, ακίδες ή γλωχίνες. Ασκούν δε και την φωτοσυνθετικήν λειτουργία του φυτού. 

                                ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ 

Τονωτικά στην καρδιά λόγω της ουσίας κακτίνη που περιέχουν.
Αντίδοτο κατά της μέθης. Απομακρύνουν πονοκεφάλους, ναυτία ξηροστομία και άλλα. Η χρήση γίνεται από τους μεθυσμένους, αφού φυσικά θα τους τα προσφέρει κάποιος ως φάρμακο και τα έχει επεξεργασθεί δεόντως.
Στην μαγειρική τα φύλλα παράγουν δεκάδες φαγητά με κρέας και λαχανικά για τον άνθρωπο, κάτι που φαίνεται σαν παράδοξο, αλλά είναι πραγματικότητα και μάλιστα ουσιαστική, για εκατομμύρια ανθρώπους πλην Ελλήνων!!
Επίσης γίνονται σαλάτες, επιδόρπια, μεζέδες ακόμη και ψωμί.
Τα «φύλλα» της φραγκοσυκιάς δεν έχουν καμμία απολύτως τοξικότητα κι έτσι πρέπει να τα συνηθίσομε ως γεύμα.

 

                 Βοτανικές ποικιλίες της Φραγκοσυκιάς 

Στο εξωτερικό

Opuntia ficus - indica, variety « Santa Ynez»Opuntia ficus - indica, variety « Santa Maria»Opuntia ficus - indica, variety « Lynwood»Opuntia ficus - indica, variety « Robusta» (dinner platecactus)Opuntia ficus - indica, variety « Burbanks Spineless»»Στην ΕλλάδαΥπάρχουν τέσσερις κατηγορίες συμφώνως με το Ινστιτούτο Υποτροπικών και Ελαίας, πλην όμως απαντώνται δεκάδες άλλες ουσιώδεις στον νησιωτικό χώρο, μη επισημασμένες.

                                       Χρονική Στιγμή για την συγκομιδή του φραγκόσυκου 

 Η συλλογή και ο καθαρισμός αποτελούν τα δύο πιο «ακανθώδη» εμπόδια, ώστε κάποιος να απολαύσει τα φραγκόσυκα. Προκειμένου να συλλέξομε φραγκόσυκα, είτε για επί τόπου κατανάλωση, είτε για μεταφορά στο σπίτι πρέπει να γνωρίζομε και εφαρμόζομε τους παρακάτω βασικούς κανόνες.

•   Πριν την ανατολή του ηλίου. Και αυτό για τον εξής κύριο λόγο. Το πρωί, τα αγκάθια του καρπού από την νυκτερινή υγρασία, έχουν κάποια χαλαρότητα. Δεν είναι σκληρά, χωρίς αυτό να αποκλείει τον άμεσο κίνδυνο να εισχωρήσουν στα χέρια, αν τα πιάσομε χωρίς προφύλαξη.
•  Μετά την δύση του ηλίου. Αυτό είναι πιο σχετικό από την προηγουμένη περίπτωση.

 Να υπάρχει άπνοια. Εκτός από τον ήλιο, στην σκλήρυνση των αγκαθιών, από την νυκτερινή ελαστικότητα, συντελεί και ο αέρας. 

 

                            ΤΡΟΠΟΙ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

Πολλοί είναι οι τρόποι, με τους οποίους μπορεί κάποιος να μαζέψει τα φραγκόσυκα. Οι περισσότεροι απ' αυτούς, αναφέρονται στα άτομα εκείνα, τα οποία δεν έχουν καμία εξοικείωση με το έμφορτο από αγκάθια αυτό φρούτο. Αλλά και οι πεπειραμένοι δεν υστερούν από μεθόδους συλλογής, χωρίς να παραβλέπουν την επιβαλλομένη προφύλαξη. Χαρακτηριστικώς αναφέρομε μερικούς απ' αυτούς.

α) Με τίναγμα. Οι πιο αδαείς προσπαθούν, πριν πιάσουν τα φραγκόσυκα για να τα κόψουν από τον βλαστό, να τινάξουν τα αγκάθια απ' αυτά. Δεν είναι σωστός τρόποςβ) Με καλύπτρα. Άλλος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσομε κάποιο μέσο, το οποίο δεν το διαπερνά το αγκάθι.γ) Με γάντια. Μερικοί προκειμένου να συλλέξουν φραγκόσυκα. χρησιμοποιούν χοντρά υφασμάτινα γάντια.δ) Με το χέρι. Ο πιο σίγουρος και χωρίς άλλες διαδικασίες τρόπος, είναι να τα μαζεύομε με γυμνό χέρι. Είναι πολύ εύκολος, όσο και αν φαίνεται επικίνδυνος και ανατριχιαστικός. Αυτό όμως προϋποθέτει μεγάλη πείρα.ε) Με πρακτικά μέσα

                  

                                                  ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ  

• Ως κατάπλασμα για την θεραπεία φλεγμονώδων αποστημάτων ,στη διόγκωση του σπλήνος ,την ελονοσία ,τους μώλωπες και την περιποίηση των τραυμάτων .Το χρησιμοποιούν από εκατονταετίες Αμερικανοί και Μεξικανοί .
• Για την θεραπεία της υπερλιπιδαιμίας και της παχυσαρκίας .
• Ως διουρητικό .
• Κατά της υπερτροφίας του προστάτη .
• Κατά της χοληστερόλης.
• Κατά του σακχαρώδη διαβήτη .                           
  
• Κατά της φλεβίτιδος . 
• Κατά πνευμονικών παθήσεων .
• Κατά ορισμένων μορφών καρκίνου (στήθους ,παγκρεάτος ,στομάχου).
• Υπέρ του ανοσοποιητικού συστήματος .Τα άνθη και κλαδώδια (<<φύλλα>>)χρησιμοποιούνται ως διουρητικά ,αντισπασμωδικά ,αντιδιαρροϊάκα ,αιμολυτικά καθώς για καταπολέμηση της ψαμμιάσεως ,ήττοι άμμου στα νεφρά και της νεφρίτιδος .Επίσης τα φύλλα βρασμένα χρησιμοποιούνται κατά της μέθης ,απομακρύνουν πονοκεφάλους και ναυτία .

                                     


                                           ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ 
Οι δυνατότητες του καρπού είναι πάρα πολλές .Ξεκινούν από τρόφιμο ,τσάι γίνεται μαρμελάδα ,γλυκό του κουταλιού ,αλεύρι και χυμός συμπυκνωμένος και γλυκόπιοτο ,ρακή και τουρσί ενώ        

παραδοσιακά χρησιμοποιείται για την θεραπεία πολλών ασθενειών αλλά και επιφανειακών τραυμάτων .